Kety,Kristina,gliamicidellaFraternitàdiPordenone,Piergiorgio,Giulia,Martina,Federica Unacompagniachediventacasa CaroDavide,sonoun’insegnantedisostegno,mogliediunuomoconunasemplicitàdicuorechegliinvidioemadredicinquebambini,dicuiilpiùgrandecondisabilità.Inquestiannilamiaappartenenzaalmovimentosieracomeappiattita,oalmenoeraquellochecredevo.Laprimacosachestoscoprendo,infatti,ècheilcarismadidonGiussaninonsibasasulfare,masull’essere.Inquestotempodiinattivitàlavorativaperstardietroaifiglipiccoli,nonsonoriuscitaapartecipareallavita“operativa”delmovimento,insensostretto,mailSignorehalavoratoestalavorandosullamiacoscienza.Possodirechequestianni,dovepermeeraunmiracoloriuscireaseguireunaScuoladicomunità,nonsonostatisterilisemihannoportatoadaverecoscienzadimeeasorprendermiapensare,mentrepiegavodeicalzini:«Signore,iolooffroperTe,perlaTuagloria,sonosicurachenonandràperdutaneanchequestaazioneapparentementebanale».Ultimamente,comeèemersaquestapresadicoscienza?Èstatounpercorsoincredibilechehacoinvoltomeemiomaritoecheèpartitoconlagraziainaspettatadiunlegameparticolareconunacoppiasposatadiamici.ConlorolaFraternitàèstataunpungolo,chemirilanciavaallasfidaconlarealtà.Cosaèsuccesso?Stavamocercandounacasapiùgrande.Lanostraprimaintenzioneeradinonspostarcidallazonaincuiavevamoimpostatolanostravitafamiliare.Avevamobellissimirapporti,ilgruppettodiScuoladicomunità,tantilegamisignificativiancheconnuovefamiglie,insomma,eratuttoperfetto.Però,nellanostrazonanonc’eranocaserispondentiallenostreesigenze.Unfinesettimana,insiemeainostriamici,abbiamofattounagitainToscana.Duegiornibellissimi.Almomentodellapartenza,hoavutoquestaintuizione:«Ioconloroduecivogliostaresempre!PerchégustolapresenzadiGesù».Così,duranteilviaggiodiritorno,hodettoamiomarito:«Maperchénoncerchiamocasadovestannoloro?».Luièsbiancato.Ogninovitàchevaatoccarelostatusquolometteinagitazione,peròancheluiconquegliamiciavrebbevolutostaresempre.QuandocisiamoincontratiperlaFraternità,tuttiabbiamoriconosciutocheeranatoundesideriodiprossimità.Cosìabbiamocominciatoanonescluderelapossibilitàdicercarecasadovelorovivevano.Letitubanzeperòeranotante,soprattuttoperifigli.Unnostroamicosacerdotecihadettocheilveroserviziochepossiamodareainostrifigli,soprattuttoaquellodisabile,èunacompagniadipersonechelihannoacuore.Primadicongedarmi,mihainvitataa“collezionare”isegnicheDiociavrebbedato.Pocodopo,abbiamoricevutounmessaggioinaspettatodainostriamici:c’erainvenditaunavillainfondoallalorovia.Abbiamocominciatoaragionarci,mavolevadirefareunmutuoaldisopradellanostraportata.DevodirechesetulascianchesolounospiraglionelcuoreaDio,Luipoitelospalanca.Sostenutidainostriamici,abbiamoscopertocheiopotevoaccedereaunasortadimutuoagevolato.Lacosapiùeccezionaleèstatacomeinostriamicisisianosempreresi“presenti”.Finoaoffrircilalorodisponibilitàeconomica.Epoicihannosemprericordato:«Lagrandetentazioneèquelladiconcepirsidasoli».Avevanoragione.Questiamicimihannoridatoilgustodiun’appartenenza.Forseèstatoquestochehacambiatoprofondamenteanchemiomarito.Uncambiamentodiposizione.L’hovistoveramentediverso:inpace,sereno,certoeconvintodiquestasceltastravolgente,checomporteràuncambiamentoradicaledellanostravitafamiliare.Noiorasiamoinquestafase:nonsappiamodoveciporteràilfuturo,ledifficoltàdaaffrontare.Lasfidaèaperta.Miaugurodipoterdire,undomani,comehosentitodainostriamiciunavolta:«Lanostravitanonèfacile,mafelice».Questaèlaverificacheciattende. Kety Tantiauguridatuttounpopolo Daalcunianni,iofesteggioilmiocompleannoproponendodegliincontriallacomunitàdiCL.Quest’annohopensatolaMessaperl’anniversariodidonGiussanieunincontrosull’educazionenell’UniversitàdiVilnius.Hoduefigliadolescentiequestotemaèpermepanequotidiano.Quelgiornohopercepitodiesseremoltoamataehosentitounagratitudinechemicommuoveva.Ilnostroamicodall’Italia,Francesco,insegnante,hadatolasuadisponibilitàatenerel’incontro.Ilsuomododiviverelavocazionedieducatoremiaffascinaemifarespirare.Organizzandoglieventiinunapiccolacomunitàc’èsemprelasfidadellafaticaec’èilrischiodipercepiretuttocomeunacosadafare(prenotarelasala,farelapubblicità,invitarelagente).Masentounagratitudineimmensaperquestitrent’annidimovimentoemistupisconelriconoscerecomesonocambiata.Perquestoèimportantepormidelledomandeeascoltareglialtri.Adesempio:iltemadell’educazionepuòessereinteressanteperchinonhafigli?Possometterequestapropostanelmioinvitopersonaleperlafestadicompleanno?Davantiallesituazionidrammatichedellavitadellepersoneamecare,l’esperienzadelmovimentoèl’unicacosachepossoproporre.Nonhonientealtronellemani.Nelriconosceremoltochiaramentechesonoioaessereamataprimaditutto,hoimparatoavolerbeneamestessaeachiincontronelmiocammino.Iregaliquelgiornosonostatitanti.Primadituttoildoppio“sì”diFrancesco:perl’incontrosull’educazionedidonGiussanieperaveresuonatolachitarraelettricadurantelafesta.L’interessedialcuni,invitatiperlaprimavolta,divolercapireesaperedipiù.Unastudentessahapresoventipaginediappunti.Ladirettricedell’istitutodegliorfanichevuoleleggereIlrischioeducativoanchesenonancoratradotto.Ladisponibilitàdituttigliamici:Andriuscomemoderatore,LinaePaolainterpreti;Martynas,Aurelijaperlequestionitecniche.Tomassièprestatoperlatraduzionesimultaneaperlesignoreucraine,chelavoranonell’istitutodeibambiniprofughidiguerra.LaMessaconl’Arcivescovoeibambinipiccoliche,puressendopochi,hannoriempitotuttalachiesa.Lafestaconunacomunitàviva,fattadapersonediverse,delmovimentoeno,cattolicheeno.Finoallapuliziadellasala.Intuttoquestononeromaidasola.Hovissutolagrandezzadell’esperienzadiesserepartediunpopolo. Kristina,Vilnius(Lituania) Lapaternitàdiunfalegname «Nellasemplicitàdelmiocuore,lietamente,tihodatotutto»,recitaun’orazionedellaliturgiaambrosiana.Questafrase,tantocaraadonGiussani,èstatailparadigmadivitadelnostroamicoLucianoTonussiche,dopolungasofferenzacausatadaunictusinvalidante,cihalasciati.Unavitasemplice,lieta,etuttaoffertaaDioquelladiLuciano,chedallaoriginariaCavolano(Pordenone),avent’annieraemigrato,insiemealfratelloAgostino,ancheluifalegname,inSvizzera.DopoilmatrimonioconNella,lagiovanecoppia,inSvizzera,siimbattéinunacompagniadiamicicheavrebbefattoincontrareloroilSignorecomeesperienzavivaereale.Daalloralalorocasasièapertaall’accoglienzanonsolodeitrefigli,maanchedegliamici,semprenumerosi.LucianoèilfalegnamefriulanochehaaccoltoacasasuaildiciassettenneMauroLepori,spiazzandoneleresistenzeeidubbiadolescenziali.Unapreghieracondivisaespezzataassiemealpanequotidiano:un’esperienzaunicacheharivelatoaMauroeatantigiovanicomeluiilsignificatodiunincontroconunaPresenzacalatanelvissuto.«Inquellacasasonostatosorpresodaunaltroabisso,quellodiunagioiachenoneramia,chenonpotevoavergeneratoio»,haraccontatopadreMauro,diventatoAbategeneraledeiCistercensi,agliEsercizispiritualidellaFraternitàdel2022.L’obbedienzaumileefruttuosaalmovimentohacaratterizzatolavitadiLucianoeNella,alpuntodaindurliatrasferirsidaFriburgoaLugano,perseguireunacomunitànascente.DopoladrammaticaprovadellamalattiaemortediNella,Luciano,vedovoasoli37annicontrefiglipiccoli,senzamaiunlamento,rientratonelpordenonese,avevaripreso,incompagniadelfratelloAgostinoedellacognataRita,daalloradiscreteepreziosepresenzealsuofianco,ilsuoimpegnoinfamigliaecomunità.Ilsuoinnatosensodipaternitàètestimoniatononsolodaitrefigli,maanchedainumerosigiovanidaluiaccompagnatinelcamminodifedeversolalorovocazione.Lasuadedizioneedisponibilitàalserviziosonostateanchetestimoniatedalcoraggiodiaffrontare,insiemeadAgostino,entrambiultrasettantenni,trelunghiperiodidipermanenzainMessico,BoliviaeParaguay,perprestarelalorooperadifalegnaminellecomunitàmissionarie.Dopol’ictusdiLuciano,menomatodiquasituttelefacoltàcompresalaparola,l’affezionatoAgostinosierachiusoinundoloretuttooffertoallavolontàdelPadre,finchéilsuocuoreavevacessatoimprovvisamentedibattere,andandoaprecedereilfratelloinCielo.Livogliamoricordareinsieme,comeesempiodifedeleeumilededizionealSignore,ecometestimonidellapienezzaumanadichi,nellasemplicitàdelsuocuore,inletiziaGlihaoffertoveramentetutto. GliamicidellaFraternitàdiPordenone Hotoltolafededalripostiglio CaroDavide,hoseguitogliEsercizispiritualidellaFraternitàdacasa,ederal’unicomodopossibile,consideratocheattualmentelamiavitanelmovimentoèpariazero.Equestoperloscandaloprovocatodallecontinuecaduteneltentativodiripartire.Comeselasalvezzaeilcompimentodelcuorepossanoderivaredaunmiosforzoodaunmioprogetto.Quantapocafede!Questomièstatochiarosindavenerdìsera,quandoduranteilcantoLaballatadell’uomovecchiohopercepitointuttalasuaampiezzaquantoerodavverovecchioerassegnato.Un’ondatadicommozionemihaavvolto.MaèstatodurantelelezionidipadreLeporichehoavutounridestamentodellacoscienza.«“Lafedenonsiperde,cessadiinformarelavita”.Nonl’abbiamopersa,comediceBernanos,mal’abbiamomessadaparte,nelripostigliodellecoseinutilichenonbuttiamovia,madicuinonsappiamopiùcosafare,acosaservano».Questopassaggioèstatoliberante.Perchéhocapitochenonsitrattadiunmiosforzo,madell’umiltàdilasciarfarealSignore.Echesipuòsempreripartire.Madasolononcelafaccioamantenerevivaquestaposizionepura.Ealloramiritornanoinmentetuttiidiscorsisull’importanzadellacomunità.QuestiEsercizihannoridestatoildesiderio,seppellitonelmiocuoredaannidirassegnazioneenichilismo.Diventanoperciòfondamentalileriflessionisullaresponsabilitàdelcarisma.Sonocadutoecadròancora,manonpossocancellarel’incontrochehofattoelapromessadicompimentochehointuitodopoilprimoincontro,ridestataogniannodalgestodegliEsercizi.Èoraditornareaprenderesudisélaresponsabilitàdelcarisma. Piergiorgio,Padova Setedicondivisione CiaoDavide,tiscrivosiaperringraziartiperavermiinvitatoadAssisisiaperdirticom’èandataquestasettimana.Dapartemiaildesideriodiraccontarelabellezzadell’esperienzavissutainsiemeeraincombenteedevodirticheanchetantiamiciavevanolostessodesideriodisaperecomefosseandata.Iohoraccontatociòchepiùmihacolpito,cioèlaquestionedellavorovissutononcomeperformancemacomepossibilitàdicollaborareallacostruzionedelregnodiDiovivendolamemoriaepoiilpuntosucosasialacomunionetranoi,ilgiudiziocomunionale,lalavandadeipiedieccetera.Mentreloraccontavoagliamici,vedevoinloroun’attenzioneeunosguardotuttotesoadascoltare;comequandounapersonahatantaseteetuglidaidell’acqua.Tantimihannoringraziatochiedendomidipoteraverequalcheappuntocircaquestequestioni.Tuttoquestodesideriomihamoltocolpitoperchéècomesesistesserisvegliandoinnoiildesideriodiviverecosì,cioèviverelacomunioneeviverelecircostanzedentroquestacomunione.Ilcondividerequestobisognopermeègiàcomunione. Giulia,Cagliari Ildoloreabbracciato PubblichiamoleletterescrittedadueragazzeperlamortedellamammadiunadiloroelettedadonFabioColomboalTriduodiGioventùStudentesca Dal2013miamammaeraaffettadaunamalattiaalfegato.L’8febbraiohasubìtounprimotrapiantofallimentare,il13unsecondo,inizialmenteriuscito,machehaportatoacomplicazioni,eil24febbraiolamiamammahaabbracciatofinalmenteCristo.Inquellegiornatedipassione,Luièsemprestatopresente.Apartiredalgiornodelprimotrapianto.Saputochenoneraandatoabuonfine,tornatadascuolahosentitoilbisognodicorrereinchiesaedigridaretuttoilmalechemiprendevailcuore:pretendevomiamadreviva,oalmenosepropriononeraquelloilSuopianochealmenononmilasciassesola.Sonostataascoltata.LostessopomeriggioalcuniamicidiRiminisonovenutiacasa,laseraalRosarioperleieranocollegatiintrecento,eneigiornisuccessivisièsaldataattornoanoiunacompagnia,veraeviva,chemihaimpeditodirinnegarel’esistenzadiDio.Luisièfattocarneintuttiqueivolti.QuandolamammaèstatainformatadellasituazionehaaffidatolasuavitanelleSuemani.Inunaudiohadetto:«Siachevivo,siachemuoio,iosonoSua,iosonodiCristo.AccettodifarelaSuavolontà,cheèunpo’grossina,maLuièandatoincrocepermeequestamelapossoancheconcedere.Questaèlacertezzagraniticadellamiavita».Queigiorni,chedovevanoessereipiùdolorosidellamiavita,sonostatiinrealtàipiùbelli,perchéiosapevocheleieranellemanidellostessoDiocheavevapresoilmiogridoel’avevaaccoltoinunabbracciodipienezzaegioiaechequalunquecosafossesuccessaavrebbevintosulmale,eavrebbeabbracciatolamiafatica.Quandolamammaèmortatuttosièfattoancorapiùchiaro.Nellamiadisperazione,nonriuscivoanonesseregrata,anonamarelamiavitaelasuamorte.Siachiaroperòchequestacertezzanonèunacosadettatadaunamiabravura,perchéappenasonotornataallavitaquotidiana,lascuolaeinuovidoveri,sonoricadutanellarabbiaenellatristezza.MailmiocuoregridavaeilSignoredinuovoharisposto,salvandomiattraversounincontroinaspettato.Lacertezzaelapienezzanonsonoaltrochequesto,Unocheinterpellailmiocuoreemicambialavita.IohofamediCristo,dellapienezzachesoloLuimipuòdare,enehofamesempre,inogniistantedellamiaesistenza,sivevivo,sivemorior.Questacertezzanonècomparabileosostituibiledanessunacosaalmondoeiodesideroaverlapersempre. Martina «Amici,lamiamammaèincielo,sareicontentissimaseriuscisteavenirealfunerale».Questomessaggioèpiombatoinaspettatonelmiotelefonounvenerdìmattina.Sonorimastaperunattimoparalizzatacongliocchisbarrati,incapacedicomprendereappienolafrasediMartina.Invece,nonc’eranulladacomprendere.SuamammaeratornataalPadre,sieraricongiuntaalSuoabbraccioamorevole,ma…nonerapiùqui.ImieipensierisonoandatiallaMartieallasuafamiglia.Misièstrettoilcuoreegliocchisisonoriempitidilacrime.Tristezzaesensodiingiustiziamihannopervaso.Perdereunamadreèsempredifficile,maloèancordipiùa16annietichiedi:«Perché?Dov’èilsenso?».Hosemprepensato,etuttorapenso,cheDioperognunodinoihaunprogettod’amore:LuièlamanocheciguidaenoisiamolamatitastrettatraleSuedita,chetracciainsiemeaLuiqualcosadiunico,destinatoadiventareuncapolavoro.Tuttavia,quandonellavitairrompeildolore,l’essereumanocercaditrovareunaspiegazioneanchesenonsemprec’è.CerchiamoognivoltadidareunarispostaatuttoedifficilmentesappiamoaccogliereilMistero,lapromessadivitanuovadiCristo,cheèmortoincrocepersalvarci.Pureiocercavoditrovareunaspiegazioneaquestodolore.AcosasonoservitelemiepreghiereperCaterinasepoileièmorta?Quelvenerdìèstatoungiornoditristezzaedimeditazione,sabatoedomenicadisilenzioeriflessione,malunedìèstatoilgiornodipienezzaeresurrezione.PorteròsemprenelmiocuoreilfuneralediCaterinaperchémihatravoltocomeunuraganoehapalesatoancoradipiùlapresenzadiCristovincitorenellamiavita.Quelfuneraleèstatopermeilmomentodimassimaluce.Quelbagliorenonvenivadame,madaMartinachesplendevadelvoltodiCristo.VederlaforteinCristo,mihatrasmessounagrandeforzaepienezza.Io,cosìpiccoladifronteaquestagrandeimmensitàcheèDio,hocapitochequestamiapiccolezzahasensoperchésonoamataeperchéamo.Quindisonosalva!Caterinaamavalasuafamiglia,isuoiamiciequestoamorel’hosentitoattornoamenelvederelachiesapienadigentecheeralìperaccompagnarlaalbanchettonuzialeconilPadre.Quandosonoandataadabbracciarla,èstataMartinaaconsolarmiconquesteparole:«Cristovince,chegrandegloriacihamostratooggi!».Edèpropriovero.SonogrataaCaterinaperchéhasmossodentrodimequalcosacheèdifficiledaspiegare,machemitravolgecongrandeforzaepotenza.Speroveramentedidonareciòcheprovoaglialtricomeleihafattoinvitaecomecontinuaafaredalassù. Federica