02 Lettere AA
AA
tracce 9/2021
Note
Sottolin.
Tommaso,Luisa,Marta,Riccardo,Gianni,Francesca,Teresa,Cristina Allaradio Lamiaestateèstataall’insegnadidue“sì”chehodetto:lavorareinstageaMilanoelavorareinradioalMeetingdiRimini.Misonolaureatoaluglioeillunedìdoposonopartitoperilcapoluogolombardo.Un’esperienzabellaquantofaticosa,inparticolareperchémisonotrovatoperlamaggiorpartedeltempodasolo,inunaMilanocaldaespettrale.Perché,avent’anni,passarel’estatecosì?Larispostaimmediataè:perseguireilsognodifarequellochemiappassiona.Edèlaverità.Maquandocisitrovasoliinunacittàsconosciuta,lapassionenonbasta,senonvediunasperanza,senonseisicurodiunbenedicuilatuavitaèpermeata.Hoavutolafortunadiaverincontratodellepersonechemihannovolutotalmentebenedafarmiaccettareproposteacuinonavreialtrimentipotutodiredisì,perchéconlorohonitidamenteintravistounasperanzamoltoconcretanelmiofuturoprossimo.Quindiviveredasoloèstatofaticoso,mapossibileinvirtùdiunbene,unacertezzasucuilamiavitasifonda.SepensoaltemadelMeeting“Ilcoraggiodidireio”mirendocontochepossoesseresemprepiùTommasoeaffrontaretuttelesfidechehodifronteperunosguardodibenechehoricevuto.Gliunicigiornicheavreiavutoperriposarmi,frastudioelavoro,hodecisodipassarlialavorareallaradiodelMeeting.Erostanco,tral’altrosapevopocoonulladiquellocheavreifattoenonconoscevonessunodeimieicolleghi.Eallora,perchéhodettodisì?Semplicementeperchéerosicurochecisarebbestatoqualcosaperme.VadoaRiminieillavorocomincia.Sonostatospintoarischiare,aesseremestessonellavoro,facendoleintervisteoconducendolaradio.Maquestoèstatopossibilesoloinrelazioneconunaltro,unaltrodacuimisentivovolutobeneestimato,conunvoltoconcreto:Paolo,Fabio,AndreaeAlessandro.Solograzieagliadultichecihannoseguito,agliamicipresentiqueigiorni,allamiamorosaeallamiafamigliahopotutodirediafaredomandeinconferenzestampa,mentreprofessionistidellepiùsvariateredazionisiaccalcavanoalmicrofono.SonotornatoaMilanoconunacaricadiversa.Comeseavessirifattoilpieno,tantodabuttarmiafondonelleresponsabilitàchehotuttiigiorni.LavorarealMeetingmihafattorenderecontodellabellezzadicuisonocircondato,masoprattuttomihafattogiudicaredinuovocomepossodire“io”,perun“coraggio”chenonvienedame. Tommaso,Ravenna IlmioprimoMeeting Peralcuneesperienzepocofelici,lasolacosachehosemprecredutodiavereincomuneconComunioneeLiberazione,eranolemieiniziali.Ma,sisa,siamouominiequandoperdiamodivistalecoseimportanti,Chiciosservadalassù,nelmomentoadatto,cilanciaquelleprovocazionichepossonoaddiritturacambiarcilavita.Attraversoilmiolavoroincarcerehoconosciutounapersonachedopounalungaconversazione,miparlòdi“donGius”edelmovimentodicuifacevaparteericordochedissi:«Tiprego,tuttomanonCL».Misorriseemidisse:«Nontivoglioconvincerediniente».Nonneparlammopiùpermoltotempo,nonaparolealmeno,perchéinrealtàquellochenoneroancoraprontaadascoltare,mifuchiarissimoneifatti,inquella“vitavissutainazione”.Cosìcominciaiacambiareilmiosguardo,ilmiopensiero.Quell’incontroavevasmossoinmequalcosa,chemihaportatafinoaRimini,almioprimoMeeting.Sonostategiornatedovehoosservatoeascoltato,lettoeincontrato,condivisoeriflettuto.Giornateincui“Ilcoraggiodidireio”,losiritrovavacontinuamenteneiraccontidelleesperienzedivitanarrateattraversomostre,immaginieconferenze,neisorrisideiragazzicheaccoglievanoivisitatoriall’ingressodeiparcheggienelladisponibilitàdituttiivolontariimpegnatigratuitamenteinquelloche,sempredipiù,misembravaassomigliareaungrandeterrenofertile,coltivatoconsemidiognitipo,ognunoconlepropriequalità,provenienze,formeecolorie…Coluicheannaffiavaquelterreno,lofacevaconunacuraeunamore,dapermettereaquell’acquadiraggiungereanchelepartipiùprofondeenascostedelterrenoediciòchevieraseminato.QuestoèstatoilmioprimoMeeting:unabbeveratoioinunmomentodigrandesetemoraleespirituale.Uninsiemedistimoliediimpulsi,chehannoprovocatoinmeeneimieiamiciriflessionisullaquotidianità,sulsensodellavitaesulsensoeducativo,sull’importanzadiriconoscerelenostrefragilitàefarledivenireinostripuntidiforza.UnMeetingfattodiincontrichemihannofornitorisposteestrumentiperindagareibisognielenecessità.Unnuovoeincredibilepuntodipartenza,dovelapresunzioneel’egocentrismohannolasciatoilpostoallamodestiaeall’altruismoedovealladomanda:«Iochisono?»,nonmipossocherispondere:«UnostrumentonellemanidiDio». Luisa,Lecco LasciandolaScozia QuandoabbiamochiusolaportadicasainScoziapertrasferirciinInghilterra,miomarito,imieifiglieioeravamoprofondamentedispiaciutidilasciarequellacheerastataunameravigliosaesperienzadifamiliarità,amiciziaecrescita.Igiorniprecedentiallapartenzasonostatipienidiamicichevenivanoatrovarci.Conalcunerestrizioniancorainvigore,lagenteèvenutaafarcivisitaaturno,portandofiori,biglietti,foto,icone,libri.Unafamigliahapersinoorganizzatounteapartynelsuogiardinoconaltrefamigliedellascuolaelementare.Un’altracihainvitatoacasaloroehacucinatounacenaitalo-scozzese.Cihannoregalatoun’immaginemoltobelladisanMungo,protettorediGlasgow,perchésieranointeressatiallasuavitadopoavernesentitoparlaredanoi.Ilnostroparrocohascrittounaletteradipresentazioneallanuovascuoladeinostrifiglieciharegalatoun’iconadisant’Andrea.Qualcunomihaanchescritto:«Possogarantirechenonsoloio,maanchetuttiquellichevihannoconosciutosonodiventatipersonemigliorigrazieallavostraamicizia».MisonochiestaseabbiamofattoqualcosadiparticolarmentespecialeduranteinostrianniinScozia.Credocheabbiamosemplicementevissuto.Abbiamovissutocomevedevamovivereglialtriamiciecomedasemprecièstatoinsegnatoavivere,nellacertezzacheilnostrocamminoèaffascinante;èdifficileefacileinsieme,edeterno.Unaltroaiutosonostatiinostrifigli.Ioeropreoccupataperlalogisticaingenerale.Dovesarebberorimastiduranteigiornideltraslocopernonesseretravoltiopernonessereunulteriorepesoperme?Nonhotrovatosoluzioniaccettabiliequestasièrivelataunabellascopertaperme.Cihannoaiutatointutto,dall’impacchettarelelorocoseall’ordinareunapizzaall’ultimomomentonelmigliorpostodellacittà,easalutaretuttiinostriamiciacuitenevanoparticolarmente. Marta,Colchester(GranBretagna) Lapreghieranelparcheggio DapocohoiniziatoaseguireungruppettodiFraternitàconildesideriodipartecipareaunluogochemiaccompagninelmiocamminodifede.Oltreavederciperiodicamente,cisiamodatiunaregola:unavoltaalgiornorecitarelapreghieradipadreLéoncedeGrandmaison.Èincredibilecomequestacosacosìsemplicesiadecisiva.Ognimattinaquandoarrivoalparcheggiodell’aziendaincuilavoro,mifermounpaiodiminutieleggolapreghiera.Possoarrivareinufficiosempredistratto,mainquelbrevemomentononpossononavereinmentegliamicidelgruppettodiFraternità,ognunoallapropriavitaealpropriolavoro:ècomesefossi“costretto”afarememoriadelvaloredellanostraamiciziaeinevitabilmentedellamiastoriaetuttoquestomicommuove.Questomifaentrareinufficioconildesideriodivederecosac’èpermenellavoroenelrapportocoicolleghi.Miapreilcuoredavantiallarealtàchemièdata.HoiniziatoaintuireilvaloredelgruppettodiFraternità,unluogochepuòessereuntrampolinodilancioperlarealtà. Riccardo,Milano L’exstudentessa Inquestoperiodomihapresounainsicurezzasottile,maprofonda.Quellacheritenevofosseunaquestioneinerentelanostraciviltà,èunaferitataglientedentrodime.Mihascossoquestascopertaemisonotrovatounfrenodavantiallarealtà,unaincapacitàdidecidere.Facevotutto,mamisentivoinsicuro,nontrovavocosamiridesselasicurezzacheavevoperso.PoiungiornoalMeetingincontrounamiaexstudentessacheoraviveinun’altracittàemiraccontadisé,dellasuavitaediqualcosachelemanca.Michiededifarleconoscerequalcunodelmovimentoperchéhabisognodiquell’abbracciocheavevatrovatoascuola.L’incontroconleimihaapertogliocchi.Lamiainsicurezzanonlarisolvodame,perpoivivere:inessavièlaSuamisericordia,quegliamicichelamiastudentessadesideraconoscereecheioho.ComemihadettoilmioamicoPieroinlibreriaungiorno:«Conquellochetièaccaduto,nonseimaisolo».Dahoapertogliocchi,lamiainsicurezzarimane,mavinta,nondaunasicurezzamadallaSuapresenza,dallaSuacompagnia. Gianni,Abbiategrasso(Milano) Gestiinvisibilialmondo Unquadrettodaitonipastellolamiavita.Unquadrettocheagliocchideglialtrierainvidiabile.Finché,nel2018,l’imprevisto.Enessunopiùhaguardatoallamiavitaconinvidiaoammirazione.Sidicecheilcielopermettacheaccadanogliimprevistiperfarciaccorgerediunbenepiùgrande.Machebenedovevoscoprireconuntumore,18mesidichemioterapia,uncorpotagliatoecucito,provatodaglieffettidellecurenell’incertezzadiguarireeduefiglialleelementarichecapivanoquantostavaaccadendo?Insperabilmentehoiniziatoadaccorgermichelavitasimostravaintuttalasuabellezzaperlacaritàricevutadapersoneinaspettate.Piccolissimigesti,invisibilialmondo,dentrolepieghedellaquotidianità,dentroleferitechediventanocosìferitoiecolmediluce.Lacaritàchericevevononcuravalamalattia,mamicuravailcuore.Hoiniziatoadesiderarechetuttipotesseroscoprirecheleproprieferitepossonoessereferitoiediluce,echeciòcambiatutto.Questodesiderioèstatoesauditoindiversecircostanze.L’ultima,lapiùinimmaginabile,èstatalapropostadelBancodiSolidarietàdifrequentareilmasterdiPromotoredelDonoperspecializzarminellavorochemioffrivano.Nonhocercatolecircostanzecherispondesseroalmiodesiderio,misonoarrivatedalCielocomeunregalo.Perquestovannocoltesenzapaura.Lavitasifainteressante,secisiaccorgechesiricevesempre.Chenienteèscontato. Francesca,Como Ilgiornodellenozzeinhospice Duesettimaneprimadelmatrimoniodiduecariamici,lamammadellosposo,moltomalata,venivaricoveratainhospice.Midomandavocomepotesserostareinsiemeunagioiacosìgrandecomequelladisposarsi,conundolorecosìgrandecomequellodiaccompagnareunamadreamorire.Neigiorniprecedentialmatrimonio,avevoavutolafortunadipassaredeltempocoifuturisposiecosìdiaccorgermicheinloroquesteduecosestavanogiàinsieme:ildolore,lafaticaanchedidoverstardietroallecoseorganizzative(perfarparteciparelamammaallacerimoniaèstatomessoinpiediunvideocollegamento),conlagioiadiiniziareunavitainsieme.Mailgiornodelmatrimonioèstatoancorapiùlampante.Durantelacerimonia,un’amica,chepoiavrebbeaccompagnatoglisposiinhospice,midice:«Maperchénonveniteacantare?».Fuoridallachiesaverifichiamolafattibilitàdellacosa,laproponiamoadalcuniamicieandiamo.Ecosìcitroviamoinunaventinaacantaresottolafinestradell’hospice,Inginocchiodateperchéeralacanzonepreferitadellamamma,ArgentoperrimanereintemaconquellocheavevamoappenavissutoaMessa,epoi,andandodietroaun’ideavenutaalmomentoaunadinoi,Lastrada.Lamammanonriuscivapiùadalzarsi,nonparlavapiù,percuilospososiaffacciavadallafinestraecifacevalatelecronacadicomereagivaaicanti.Dicevacheerafelice,checiseguivafacendoillabiale.Mentreerosottoaquellafacciatadelpadiglionedacuipianpianosiaffacciavanoaltripazientiincuriositi,acantare«iovogliopermeletuecarezze»e«èbellalastradacheportaacasa»,pensavoallascenachechiunque,passando,avrebbegiudicatocomeassurda,impossibile.Nellacompagniadeicristiani,invece,accadecheloSpiritoSantomettanelcuorediunapersonaun’intuizione,eglialtririconoscendonelabontàlevadanodietro,secondoleregoleeitempiconcessi,ecosìsitrovinoimmersiinunavvenimentoeccezionale.Nellacompagniadeicristianiaccadecheduenovellisposipossanousciredallastanzadiunhospicecongliocchilucidi,maraggianti,echeunamadrechenonpuòaccompagnaresuofiglioall’altarepossaesserefelice. Teresa,Milano «Miraccontiunpo’dilui?» Ungiornomiarrivaunmessaggiodiun’amica:midicechenell’ospedaleincuilavoroc’èunasuaconoscentechedovrebbeoperarsiemichiedesepossoandareatrovarla.Angelina,questoilsuonome,èvicinaai70annieparlasoloitaliano.EmigratainCanadaquandoerapiccola,hasemprelavoratopermantenerelafamigliaequindihaimparatounpochinodifranceseeinglese,manonèingradodisostenereunaconversazione.Sonoandataavisitarlaeaconoscerla.Vedevocheleggevaigiornaliitalianichesuofigliolecomprava,cosìlehopropostoTracceacuisonoabbonata.Hoiniziatoaraccoglierelevecchiecopieeaportargliele.Tuttelevoltecheandavoavisitarlaerachelileggevaemidiceva:«Quantosonobellequestestorie!Comemifannobene.MaquestoGiussani,miraccontiunpo’dilui?Matuappartieniaquestomovimento?Iodomandoquestafede!Meneportiancora?».All’inizioeramoltoavvilitadallasituazionedellasuamalattia,oraquandovadodaleiparliamoditutto:dalmangiarealproblemadeifigli,all’educazione,aiprogettifuturi.LecopiediTraccelehapassateallacugina,equandovengonoifigligliraccontadegliarticolichel’hannocolpita. Cristina,Montréal(Canada)