02 Lettere AA
AA
tracce 7/2018
Note
Sottolin.
Giorgio,Beatrice,Serena,Silvia,Carla,Ginetta,Rossella Luna,Maroueneilmiocuoreveterano CarissimoJulián,hoconosciutoLunaeMarouen(laprimaèunaragazzadioriginemarocchina,matricoladiScienzegiuridicheallaBicocca,ilsecondoèungiovanedioriginetunisinamatricoladiFilosofiaallaStatalediMilano)preparandoconalcuniamicilamostrasulleNuoveGenerazioni,presentataalMeetingdiRimini2017.Avevamogiratoduevideoconlelorostorie,etuttosembravafinitoconquesto...MailMisteroavevainserbodellesorprese.LoroduesonovenutialMeetingpervederelamostra,masonorimasticosìcolpitidall’atmosferachec’erachehannodecisodifermarsituttalasettimana,dicendo:«Nonvolevamoperderenulladellabellezzachevedevamoognimomentosottoinostriocchi».Poi,dasettembre,abbiamogiratotantescuolepresentandolamostra,edèstatounsusseguirsidiincontriconcentinaiadigiovani,affascinatidallalorotestimonianzaedesiderosidiconfrontarsiconledomandedisensocheloroesprimevano.Amehasemprecolpitolacuriositàeilfascinoconcuiguardavanol’esperienzadelmovimento,ilmodoconcuisimettevanoingioconellepropostechenoi(ogliamicidelCluconiqualisieranonelfrattempocoinvolti)facevamo,ilcontinuoparagoneconlalorofedemusulmana,ledomandechenenascevano.L’esperienzapiùrecenteèlaloropartecipazionealpellegrinaggioMacerata-Loreto.Èproprioveralafrasedisant’Agostinochetucitineltuomessaggio:«Cerchiamoconildesiderioditrovare,etroviamoconildesideriodicercareancora».Iocorrevoilrischiodiandarciconl’atteggiamentodel“veterano”chevipartecipada19anniequindiinfondosagiàtutto,maguardandoilmodoconcuiquellanottesiimmedesimavanonelcamminohocapitochelafrasedisant’Agostinovalepermecomeperloro,hocapitocosavuoledireessercompagnidistrada,hocapitocosavuoldirechetuttiabbiamolostessocuore.Ecosì,a64annisuonatiedopopiùdi40nelmovimento,imparodalorocosasignificastaredavantialMistero,capiscocosavuoldireaccorgersidellecosenuovecheilMisterofaaccaderenellanostravita,comerecitailtitolodegliEsercizispirituali.Latuainsistenzaneltornarealleorigini,grazieall’incontroconlorohatrovatounvarcoanchenelmiocuoredi“veterano”,eharisvegliatoilmiodesideriocomedatantotempononaccadeva. Giorgio,Milano Lostesso“chiodo”:compagniversolameta Carissimicompagni,inquestigiornitralafinedellascuolaelapreparazionedelleseratematurandi,incuitiaccorgicheiltempostascorrendoveloce,nonhopotutochepensaretantissimoame,anoi.Chiaramentenoncontuttiabbiamostrettounlegameforte,conchipiùechimeno,matuttiabbiamolostesso“chiodo”,tuttistiamoseguendoinsiemeunastradaedèquestochecirendecompagni.ComemidisseilmioamicoJacopo,«siamocompagniversolastessameta»,eallorachissenefregasenonsiamotuttiinstrettolegamecontutti;abbiamoundesideriomoltopiùbelloepiùgrandechecirendeamici.Portoconmequestaeducazioneaguardarelavitaconilcuore.Chiciinsegnaaguardareconilcuore?Mammaepapàtilancianonellaquotidianità,lascuolatilancianelmondoadulto,gliamici-passatempotilancianonelmondodellenovità-stupidate.Egliamiciveri,quellilancianoiltuocuore.Hoimparato,conl’esperienza,chesolofacendocomeMariasipuòviverelavita.Nonèfacile.Avolteèfastidiosoepesante,maquantoèverocheliberatotalmenteilcuore.Misonochiestaspessocosa,chi,mihaportatoavoi.Perchépersentirechequestoèilmiopostohodovutopassarnetante;anche“lasciare”(inuncertosenso)altriamici.Hodettosoloadunfatto,adAlbertinochecontinuavaadinsistere.C’èunafrasecheamoparticolarmentechedice:«Nonc’èmaiundimenosenonperundipiù».Edèvero.Perchétuttotorna,maicomevogliamonoi,matorna.L’altrogiornoGiomihainviatoquestafrase:«Diononcreaundesiderioounasperanzasenzaaverprontaunarealtàcheloesaudisca».Bisognafidarsidavvero.PensoaLucaquandoaPortofrancoungiornosichiedevacomesarebbelasuavitasenzaGS,ilmovimentoetuttaquesta“roba”.Nonlosonemmenoio.Maesiste,ora,qualcuno,qualcosachecidice:«Guardaescegli,giudica,decidiconilcuore».Chenonèsentimento.Ègiudizio.Ècomequandoviviamounabruttaserata,comequellafattaaPortofrancounpo’ditempofa,etorniamoacasachiedendoci:«Maèquestochefaperme?».Hoscopertochesopprimereilcuoreèannientarsi.Maancorapiùstruggenteènonsentirlo;quandoentriamoinquelcosiddetto“periodoapatico”dovepiùnullaciinteressa,ildesideriomuoreevogliamoinqualchemodoaccenderlo;equi,ciòchecisalvaèl’esserefedeli,comedicelacanzonediChieffoLaFavola:«Nonaverepaura,prendiicampievai,nonfermartievai,nonvoltartievai,c’èqualcunoconte».Questoqualcunosonopersonebenpreciseperme.Quellepersonecheinquestigiorni,ondeggiantitralostresselanoia,mifannovederecheilmiodesideriononèmorto.Quindinonbisognavoltarsi,mai,perchédoveandiamoviadiqui?Iononhonessunaltrochemieducainquestomodo,cheviveinquestomodo,elopossodiredavantiatuttiirapportichehoavutoecheho.Quandomisentivospentaecercavoatentoni,hoguardato.GuardatoAlbertinoconchetenaciacistaattaccato,laSpadoconchefiduciasièaffidata.HoguardatoLeochenonèmaivenutomenoall’amiciziachehavisto;Matteochemiharichiamatomillevoltearicordarmidelraggio.VogliosempredipiùscoprirequestoDiochemistaamandocosìtanto. Beatrice,Milano UnaserataperlapatentediVivian CaroJulián,volevamoaiutareVivian,unadonnanigerianasposataeconquattrofigli,allaqualeportiamoilpaccoalimentarela“caritativa”deiBanchidisolidarietà,ndr).Qualchemesefaleabbiamopropostodiprovareadiscriversiascuola-guida,peresserepiùautonoma,emagaritrovarsipoiunlavoro.Allanostrapropostaharispostoconunsemplice«vediamo».Qualchesettimanafa,scopriamochehasuperatolateoriaecheinfuturo,coniprimisoldi,avrebbedatolapratica.Decidiamodiaiutarlaeconomicamenteaconcludereilsuopercorsoelei,appenasaputodellanostraidea,èscoppiataapiangere.Soloun«grazie»strettoingola.Tuttoènatocongrandesemplicità:uninvitocircolatosuWhatsApp,qualchemail,unacena,buonamusicaeunapiccolaofferta.DesideravamoaiutareVivian,masenzanessunapretesadirisolverleunproblema.Cisarebbepiaciutofesteggiareinsiemequestosuotraguardo,farlesaperecheerastatabravanelpassarelateoria,echenonerasola.Cisiamoimmedesimateinlei.Ilsuobisognoerailnostro.Èpossibilecamminaresequalcunoèconte.Anchequandononsivedepiùnulladibuono.Apochigiornidalloscaderedelleadesioniavevamoricevutopochissimeconferme,atalpuntocheavevamopersinoipotizzatodifarelacenaacasadiunadinoi,tantoesiguoerailnumero.Maunpaiodigiorniprimadellacena,chiamateedsmscontinui,unpropagarsivelocissimodientusiasmo.Vivianhaportatoconun’amica,Gloria,cheafineseratahavolutointonareuncanto,chehastupitoecommossotutti.Iltestodice:«Diofaràunavia,dovevianonc'è.CiòcheLuihadetto,Luilofarà.PerchéLuièfedele,conme».Abbiamoraccoltopiùdiquantopotessimoimmaginare.Unaviac’è.Luièstatofedele,sièmostratoanoi,chenonabbiamofattoaltrochecedereallaSuainiziativasudinoi. Serena,Silvia,Carla

Voglioviveresenzasaltarenulla Nelcamminochefacciamo,civienericordatosemprechelenostreinquietudinisonounapossibilità,unsegnalepositivoperunnuovoincontroconCristo.Edioeradatempochedesideravoproprioquesto:unnuovoincontro.Così,negliultimianni,hocercatodipartecipareallamessaquotidiana,pregarelaLiturgiadelleOreel’Angelus,eanchedicustodirequindiciminutidisilenzioognigiorno.Pocoapoco,misonoscopertamenospaventataetimorosadavantiallecircostanzedellavita,attraversolequalicertamenteilSignoresiavvicinadipiùame,anchequandononsonodocile.Dallafinedell’annoscorso,stocurandomiperuntumore.LavorandosultestodellaPaginaUno“Unsaltodiautocoscienza”(vediTracce,n.4/2018),sonoarrivataadireadalcuneamichedellaFraternitàchepercepiscocheilSignoremihapreparataperviveretuttoquesto.Lecircostanze,apparentemente,nonsonoidealiofavorevoli,masonoquelleincuisipuòsperimentareancoradipiùlaSuacompagnia.Quandolepersonechemivoglionobenemidicono:«Andràtuttobene!»,holacertezzachetuttoègiàbene!Quandomidiconoche«passeràinfrettaestaraibene»,rispondochevogliovivereognigiornoquestocammino,nonvoglio“saltare”nulla,perchéènellesituazionichepossodipenderedaLuiericonoscerelaSuaazioneinmeenellamiavita. Letterafirmata

Lasanainvidiaperiragazzidellacaritativa All’incontrosullacaritativadelBancodiSolidarietàerastatochiestodilavoraresugliappuntideldialogodiCarróncongliuniversitari(vediTracce,n.5/2018).Erounpo’adisagioperchémiaccorgevocherispettoalgestodellaconsegnadelpaccodigenerialimentariallefamiglienonavevonientedaraccontareodachiedere.Iofacciocaritativaconfedeltà:appenaarrivailpacco,conilmioamicofacciamodituttoperandaredalla“nostra”famigliailprimapossibile.Abbiamoinstauratounrapportomoltobello,anchesedifficile,perlasituazionedigrandedisagiochevivequestamammacontrefigli.Noicerchiamodiaiutarliancheperaltreesigenze,comeivestitioaltro.Insomma,comedire,pensavodiaverelecarteinregola,ancheperpoterraccontarelecosebellecheabbiamofattoconquestafamiglia,comeneldialogodiCarrónconqueiragazzidell’università.Malì,inquellerighe,c’eraqualcos’altro.Piùleggevoqueldialogoepiùlaserietàebellezzadiquell’incontromistupiva,elasciavaqualcosadiirrisolto,cheperòcercavodirisolverepensandoaquellochepotevoraccontare.L’incontroèstatounasorpresa:noncisonostategranditestimonianzedifattiaccadutiportandoipacchi,mamoltihannoinveceraccontatocomel’esperienzadegliuniversitariliavessecolpiti,interrogatieavessemessoindiscussioneilmodosolitodiviverequelgesto.Gentenavigatadelmovimentoavevaaccantonatoneltempo,adesempio,laletturadellibroIlsensodellacaritativa.Mal’esperienzadiquestiragazzihafattovenireinvidia,harisvegliatoildesideriopotentecheungestocosìc’entricontutto,nonpotendoovolendoprescinderedalfattocheillorocambiamentoènatodall’adesioneaquelgesto.Eraevidentelacoscienzacheintanticistavamoperdendoilmeglio,perchécisiamopianpianoaccontentatidelgestostesso,abbassandoiltirosullasuapromessadiilluminaretuttoilresto.PortareilpaccononmibastavapiùseLuinoneralì,seLuinontrasformavaquelgestoequelmomentoinsieme,comeaccadeacoluichevainunpostobellissimoesirendecontocheconl’amatasarebbeun’altracosa;senzacheLuifacciarifiorirelamiavitainquelgestoeinquellochefaccio,ilgestostessononmiinteressapiù.Insommaquellasera,inquellasala“ribolliva”ildesideriochelavitafiorisseerifiorisseora...Epensarechenoncivolevoandareaquell’incontro. Ginetta ComesifaràincontrareilMistero? Unpo’piùditreannifa,ioemiomaritocisiamotrasferitidallaPugliaallaFloridaperseguireun’opportunitàlavorativacheluiavevaricevutoall’università.Ricordoancoraquandolasuaprofessoressavenneaprenderciall’aeroportoaMiami:«Vitroveretemoltobeneperillavoro,masaretesoli».Questononèmaisuccesso.AbbiamovissutodueannisullacostaovestdellaFlorida,doveabbiamoavutotantiamiciedovehofattoesperienzadell’invitochepapaFrancescociharivoltodiandarefuoriaincontrarelepersone.PoicisiamotrasferitisullaCostaEst.Eravamolontanidagliamici,mapianopianoabbiamoincontratopersone,colleghi,eunintrecciodirelazionièfioritointuttalaFlorida.Horiscopertomiomaritoesiamodiventatimoltopiùunitidiprima.Ancheimomentiincuierocostrettaastaredasolasonocambiati,nonneavevopiùpaura,masonodiventatil’occasionepersperimentarequellochedicelaBibbia:«Laporteròneldesertoperparlaregentilmentealsuocuore».Prossimamentecitrasferiamodinuovo,questavoltainPennsylvania.Sembravacosìdifficilelasciareoracheleamiciziesonogiunteadunpuntodimaturità.InostriamicihannoorganizzatounGoodbyePartyaMiamiepadreJoséMedina(responsabiledellecomunitàdelmovimentoinUsa,ndr)hacambiatounvoloperpoteressereconnoi.PossovederecosìchiaramentecomeDiohaavutocuradinoiinquestiannietuttigliamicichecihadonato.Quandocitrasferivamoeincontravamonuovepersone,eralaSuafacciachecambiavaognivolta.Nonabbiamopersolerelazioniprecedenti,mai,edilrespirodelleamicizieècresciuto.Comepossoaverepauraditrasferirmidinuovo?SonocosìcuriosadiscoprireinuovivolticoncuiilMisterosifaràvedere. Rossella,VeroBeach(StatiUniti) Lamiafacciadietrolosportellodellamensa CarissimodonJulián,daalcunimesifacciocaritativaalleCucinepopolari,dovevengonocirca300persone.Ilmiocompitoèservireilpastoaquestepersone,alcuniarrivanoubriachi,drogati,cisonostranierieitaliani,anzianiepersinoqualchebadante.Moltediquestepersone,seleavessiincrociateperstradatempofaavreiavutopaura.Ognivolontariohaunosportello,lorotivedonosolodalbustoinsuesicerca,anchepersicurezza,dievitaretroppoilcontatto.Tuttopassadallatuafacciaedacomeprepariilvassoioconilcibo.Sabatoarrivaunragazzotunisino,faticaaparlare,conlalinguacheglisiarrotolaperilbere,credo.Miguardaemidice:«Ioverròsempreafarmiserviredateperchéhaiunsorrisochemitoccailcuore,comediunamamma,dellamiamammainTunisiaedoggihoportatoancheilmioamicoacuivogliobeneperchévogliocheancheluivedailtuosorrisoechesifacciaserviredate».Giornidopo,vadoatrovaremiamamma.Latrovomoltoaddoloratariguardoadalcunicomportamentidimiofratello,elaprimacosacheprovoèunmotodistizza,anzidigranrabbiaversodilui.Alritornoinmacchinadecidodichiamarlo.Avreipotutofarela“moralizzatrice”,neavreiavutedicosesucuiriprenderlo.Misonvenutiinmentegliocchidelragazzotunisino.Hochiamatomiofratelloelatelefonataèstataunrichiamodentrounabbraccio.Ecco,miparedipoterdire,unpo’balbettando,chequestaèlafamiliaritàconLui. Letterafirmata